Każdy pacjent po przebytym udarze powinien odbyć konsultację neurologopedyczną. Specjalista oceni nie tylko mowę, ale również szereg innych ważnych umiejętności pacjenta.
Na prawidłową komunikację składa się triada: myśl -> formułowanie wypowiedzi -> realizacja, w tym zawierają się mechanizmy programujące oraz mechanizmy sfery wykonawczej mowy. Udar może spowodować zaburzenia na każdym etapie komunikacji.
Możliwe zaburzenia mowy i języka po udarze:
– dyzartria – niewyraźna mowa,
– afazja – trudności w rozumieniu i/lub nadawaniu mowy,
– apraksja – trudności w zaprogramowaniu mięśni do wykonywania ruchu,
– trudności z komunikowaniem własnych myśli i potrzeb,
– trudności z używaniem adekwatnego słownictwa oraz z przypominaniem sobie nazw przedmiotów,
– trudności z czytaniem, pisaniem oraz liczeniem.
Osoba z afazją może:
– w pełni rozumieć mowę,
– mieć trudności w znalezieniu właściwych słów,
– mieć kłopot z wypowiadaniem słów,
– mieć problemy z czytaniem oraz pisaniem,
– mieć problemy z używaniem cyfr oraz liczeniem,
– czuć się samotna i odizolowana.
Afazja może przybierać różne formy. Mówienie, rozumienie, czytanie, pisanie oraz liczenie mogą być zaburzone w różnym stopniu.
Afazja oznacza występowanie problemu z komunikacją z innymi – to nie jest choroba psychiczna!
Zadania logopedy:
– diagnoza zaburzeń mowy,
– diagnoza zaburzeń połykania,
– opracowanie indywidualnego planu terapii,
– wsparcie dla pacjenta i jego rodziny, w tym udzielenie wskazówek do pracy w domu.
Formy terapii:
– zajęcia indywidualne,
– zajęcia grupowe – mało popularna, ale warta uwagi.