Ćwiczenia dykcyjne są elementem nauki prawidłowej emisji głosu. Wiedza z tego zakresu jest niezwykle istotna dla rehabilitacji oraz profilaktyki zaburzeń głosu. Bardzo często spotykać się można z wykorzystywaniem korka od wina przy ćwiczeniach dykcyjnych – czy to dobra praktyka?
Niestety nie – takie ćwiczenia są nieskuteczne oraz niebezpieczne!
– żuchwa układa się w ułożeniu doprzednim – niefizjologicznym dla mowy
– na siekacze kładziony jest największy nacisk – niefizjologiczny dla mowy
– tworzy się nadmierne napięcie oraz aktywność mięśni przywodzących żuchwę z niefizjologicznym obciążeniem tkanek –> kompresja w stawie skroniowo-żuchwowym
– przestrzeń artykulacyjna jest znacznie powiększona – niefizjologicznie dla mowy
– fonemy nie mogą być realizowane precyzyjnie
– dla prawidłowej artykulacji niezbędne są luźne ruchy żuchwy, języka, warg oraz krtani.
Jest to ćwiczenie zupełnie niezgodne z fizjologią, mogące prowadzić do uszkodzenia stawu skroniowo-żuchwowego. Przy planowaniu terapii zawsze należy starannie dobierać zestaw ćwiczeń oraz zastanowić się nad każdym jego elementem. Najważniejsza jest odpowiedź na pytanie co daje nam każde z wybranych ćwiczeń i w jaki sposób ma pomóc nam osiągnąć zamierzony cel. Podstawą musi być tu znajomość fizjologii.